سرده تمام لحظه هام پاییزه باغچه تنم بی تو نفس نمی کشم هر لحظه من جون می کنم رفتی سفر چه آروم نگفتی یاری داری نگفتی پشت این در چشم انتظاری داری کاشکی میشد که یک شب مهمون خواب من شی حتی واسه یه لحظه رویای ناب من شی دیدار ما عزیزم باشه واسه قیامت اما بدون به دوریت هرگز نکردم عادت نداره راه برگشت این سفر همیشه غصه بی تو بودن هیچ وقت تموم نمیشه هنوزم که هنوزه دلم هواتو داره گوشه کناره خونه تو رو یادم میاره کاشکی میشد که یک شب مهمون خواب من شی حتی واسه یه لحظه رویای ناب من شی دیدار ما عزیزم باشه واسه قیامت اما بدون به دوریت هرگز نکردم عادت